Zaragoza-Vigo

Ya no tengo solución, sé que no tengo remedio...
Sei que te botarei de menos, como di esa canción que agora sona na túa cabeciña. Gracias, de verdade que non sei como darche as gracias por eses cinco días que me serviron para pensar e para volver con enerxías renovadas a esta, a miña casa, a miña terra. Agora polo menos sei que lonxe deste lugar hai outro sitio onde tamén podería ser feliz.
Pensa que despois de tantos anos e tantos momentos vividos xuntos, aínda que separados, nos nosos destinos hai xa poucas cousas que nos poidan ameazar. Gracias por esa amizade sincera que me das cada día; espero non fallarche nunca.
Dende Galiza, dende un rinconciño ó lado do mar, mil bicos para ti.
Quérote!!